17 abr 2010

October Sky: por que orbitan os cohetes?

Nunha decadente vila mineira, a visión do Sputnik, primeiro satélite artificial lanzado polo home, fai que un rapaz que tiña por inevitable destino a extracción de carbón, se obsesione coa idea de construir cohetes e contribuir á exploración espacial.

Sen dúbida semella o comezo dunha historia de libro ou de película, e en efecto é así, pero tamén é a historia real de Homer Hickam. A película October Sky, baseada no libro Rocket Boys relata a ilusión e a vocación de Homer e os seus amigos pola construcción de cohetes e por convertirse nos donos do seu futuro a través do traballo, do sacrificio, do compromiso, da responsabilidade e axudados pola forza da amizade.



A película é moi recomendable e sérvenos para introducir algunhas preguntas. Supoñamos que somos capaces de construír un modesto cohete. Tras máis ou menos segundos de ascenso o cohete comezará a caer pola forza da gravidade. Como pode ser, entón, que un cohete logre poñerse en órbita para xirar indefinidamente arredor da Terra como ocorre nos lanzamentos espaciais que vemos con frecuencia nesta páxina?

Isaac Newton formulouse estas mesmas cuestións hai xa case catro séculos, e estableceu a teoría que se coñece como canón de Newton. Podedes ler plantexamentos teóricos en diferentes fontes na rede, pero o seguinte flash é máis ilustrativo que todas elas:

Canón de Newton
Vemos como a medida que aumentamos a pólvora do noso canón, a bala vai caéndo máis lonxe na Terra, ata que chega a un punto no que cae "fóra" do planeta e comeza a órbitación como un proceso de caída indefinida.

Se lle damos aínda máis potencia, a órbita acada picos maiores e formas elípticas máis excéntricas, ata que na potencia máxima o proxectil supera a velociadade de escape e xa non se ve afectado pola forza de atracción gravitatoria.

Turismo espacial: "un billete para Marte, por favor"

O turismo espacial é considerado por algúns autores unha nova etapa na carreira do ser humano cara o espazo. Posiblemente este fenómeno non comezou antes pola importancia do pulso espacial entre EEUU e a URSS, con dotacións económicas elevadísimas.

Pero coa descomposición da Unión Soviética e a crise económica posterior, a Axencia Espacial Rusa aceptou que o millonario Denis Tito pagara por ocupar unha praza libre nunha das súas cápsulas espaciais. Nese momento a NASA era contraria a satisfacer o que calificou como "caprichos de millonarios excéntricos". Na actualidade a realidade orzamentaria, ilustrada polos últimos recortes e a cancelación do proxecto de volta á Lúa por parte de Obama, fan que o turismo se convirta nunha vía necesaria de financiación para as axencias espaciais.

Así, nos últimos tempos gañan peso paulatinamente as iniciativas privadas para a explotación do turismo espacial. Recentemente puidemos ver como a nave SpaceShipTwo, para a que xa 300 persoas reservaron praza cunha recadación duns 45 millóns de dólares, elevábase a uns 13 quilómetros de altura no seu bautismo e espérase que alcance os 110 quilómetros, superando a liña de Karman, límite entre a atmósfera e o espazo exterior.


Outro ambicioso proxecto parte da idea dunha empresa española con sede en Barcelona, Zero2Infinity, que plantexa a posibilidade de ascender, de xeito máis tranquilo e duradero que nos seus competidores, a uns 36 km de altura no globo estratosférico Bloon.

Simulación publicitaria do globo Bloon

15 abr 2010

Máis fotos de Soichi Noguchi

De novo o astronauta nipón Soichi Noguchi, actual tripulante da Estación Espacial Internacional (ISS), capta a nosa atención por ofrecernos a súa privilexiada vista dende o espazo.

Soichi leva dende o 24 de xaneiro publicando fotos de diferentes lugares do planeta a través do servizo de micro-blogue Twitter. Este feito xa foi destacado anteriormente neste blogue cando o astronauta plantexara unha adiviña sobre unha fotografía da Ría de Vigo. Nesta ocasión obtivo unha espectacular imaxe da Península Ibérica coa costa mediterránea en primeiro plano.


Seguiremos atentos á actividade fotográfica do xaponés que esperamos siga deleitándonos coas súas postais.